Nha Trang en Hoi An

In Nha Trang aangekomen was het weer mooi weer. Het strand daar viel wel een beetje tegen, het lag vol met hout en andere rotzooi. Ze waren het wel al een beetje aan het opruimen, maar je kon wel zien dat het hier een paar dagen geleden een storm was geweest. We hebben hier een boottocht gedaan naar een aquarium en naar eilanden in de buurt. In dat aquarium zaten de vissen ook echt in zo'n aquarium zoals wij thuis kennen, best zielig eigenlijk. Daarna konden we snorkelen in 'clear water'. Dit viel tegen, het water was nog troebel van het slechte weer zodat je maar zo'n 3 meter vooruit kon kijken. Wel jammer, maar toch was het wel leuk. Na een zangshow van de bemanning kregen we de floating bar. Dan kun je met een band op de zee drijven met een rood wijntje in de hand. Volgens Roy was dat wijntje echt smerig, ik heb hem niet geproefd. 

De dag daarop hebben we een brommertje gehuurd en waren we van plan om naar Doc Let Beach te rijden, een mooi wit strand 25 km verderop volgens onze receptioniste. Dit bleek dus na wat zoeken 50 km te zijn. Daar aangekomen moesten we betalen voor dat strand en aangezien we niet al te veel geld hadden meegenomen en al 2x zoveel hadden moeten tanken en ook nog wel wat wilden snacken besloten we om naar het gratis strand erlangs te gaan. Alleen dit lag of vol met puin of vol met vissersboten. Dus besloten we om langs het strand terug te rijden naar Nha Trang, das ok een mooie rit dachten we. Dat was het zeker, langs de zee, door de bergen over een weg die ze nog aan het maken waren, maar volgens iedereen die we tegen kwamen liep die weg wel naar Nha Trang. Uiteindelijk kwamen we in een vrij groot dorp terecht en daar zei een oude man dat we terug door de bergen moesten om in Nha Trang te komen. Maar een ander vrouwtje zei weer dat we gewoon verder moesten rijden. Uiteindelijk kwamen we uit in een drassig weiland vol met koeien en een boer die geen engels kon. Toen kwamen er ineens nog een oude vent en een meisje aan en die wezen dat we door het weiland heen moesten en daar verder een zandpad op moesten rijden, ook zij spraken geen engels. Alleen die oude vent begon allemaal raar te doen en in het vietnamees te brabbelen. Volgens Roy en mij wilde hij mij daar houden en dat meisje aan Roy uithuwelijken. Wij zijn maar zo snel mogelijk richting dat zandpad gereden, maar dit kwam uiteindelijk weer uit op een oude begraafplaats! Aangezien de weg nu toch echt op bleek te houden zijn we maar omgedraaid en dezelfde weg door de bergen (zo'n 20 km ondertussen) terug gereden. Alleen dit moest vort wel in een bietje tempo, want om 18.00 uur 's avonds vertrok onze bus naar Hoi An. En we wilden nog graag inpakken, douchen en eten voordat we de bus instapten. Maar we hebben het gehaald!

Hoi An is echt een leuk stadje! Alles nog in oude staat, want het staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Heel veel winkeltjes en kleine barretjes en restaurantjes. Ook hier hebben we weer een scooter gehuurd om de omgeving te verkennen. We zijn naar de Marble Moutains gereden. Vroeger waren dit eilanden, nu zijn het kliffen/rotsen/bergen met natuurlijke grotten waar ze boeddha's in en pagodes bij hebben gezet. Toen we hier weg reden kwamen we een weggetje tegen dat een berg opliep. Altijd leuk dachten we. Dat weggetje hield alleen niet op, het liep van top naar top. We hadden wel echt schitterend uitzicht over Danang en de zee. Uiteindelijk liep de weg weer naar beneden richting China Beach. Onderweg kwamen we nog een groot boeddha beeld tegen dat ze net aan het restaureren waren. De volgende dag lagen we op het strand bij Hoi An, wel schoon en redelijk wit dit keer, en vanaf daar konden we dat beeld zien staan, terwijl dit zo'n 40 km verderop was. Na dit dagje relaxen besloten we om de volgende dag maar weer verder te reizen naar Hue,een plaatsje in het midden van Vietnam.