Vientiane

Na ruim een uur wachten en zweten op het busstation van Vang Vieng (ja hier hebben ze wel Lao time) en een busrit van 4 uur kwamen we dan eindelijk aan in Vientiane. Een guesthouse zoeken viel hier niet echt mee, overal waar we kwamen was het al vol. Maar uiteindelijk hadden we dan toch een kamer gevonden. Na ons eigen opgefrist en ergens gegeten te hebben, belanden we in een barretje met livemuziek. Iedereen die een beetje kon zingen mocht met het 2mans bandje een liedje zingen of de pauzes opvullen. Heel gevarieerde muziek dus, maar toch wel grotendeels softrock die wij kennen. Echt iets voor ons dus! Hier raakten we aan de praat met een Nederlander die volgens Roy lachte als Bert (van Ernie) die al 6 jaar hier woonde. Hij was met 5 locals op stap, 2 homo's en 3 vrouwen van achterin de 40. Omdat hier alles al om 23.00 uur sluit vroegen de locals of wij nog mee naar een andere bar gingen die pas om 02.00 uur sloot. De Nederlander ging niet meer mee (moest de volgende dag weer appartementen verhuren). Roy moest met de 2 homo's op de scooter en ik bij een van die vrouwtjes. We kwamen terecht in een bar met ook veel toeristen. Eigenlijk gewoon een bar zoals wij ook kennen met westerse muziek. Heel anders dan wij verwacht hadden. Ze hadden er zelfs een tafelvoetbal.

Hier heeft Roy aan die vrouwtjes geleerd hoe een fototoestel werkt. Ja, echt waar dat wisten ze niet en ze vonden het helemaal geweldig! Ook hebben we nog getafelvoetbald met 2 jongere meiden van hier. Die waren echt nog slechter als ik (ja, dat is mogelijk ja). Ze snapten niet hoe Roy vanuit de keeper een goal kon scoren. En als je een glas kapot laat vallen kwam Roy achter, dan moet je het glas ook betalen. Het was dus weer een erg gezellige, maar ook een beetje een aparte avond.

De volgende dag besloten we om nog even sightseeing Vientiane te doen voordat we met de slaapbus richting Pakse vertrokken. Eerst zijn we langs de hele oude tempel Wat Si Saket gelopen, daarna langs de Arc de Triomf van Vientiane (ja hier hebben ze er ook 1) en als laatste zijn we nog naar een Boeddhapark geweest. Dit is een grasveld met allemaal beelden in alle soorten en maten. Sommige kon je in en andere kon je op klimmen. Daar hebben Roy en ik dus maar weer flink gebruik van gemaakt.

Toen was het tijd om ons te melden voor de bus. 18.00 uur moesten we uiterlijk bij de meetingpoint zijn. Om 19.45 uur stapten we eindelijk in de tuktuk naar het busstation waar een slaapbus stond te wachten die helemaal in Roy's stijl was versierd. Helaas kregen we een andere slaapbus...