Het zuiden van Laos

Na een nog redelijk comfortabele rit van 10 uur (we hebben nog best wat kunnen slapen) kwamen we dan aan in Pakse. Na een guesthouse te hebben gevonden zijn we toch maar nog ff te bed gekropen. Toen we er weer uit kwamen hebben we nog een scootertje gehuurd om de omgeving een beetje te verkennen. We kwamen uit op Don Kho, een visserseilandje in de buurt van Pakse. We hadden afgesproken met de longtailvaarder dat ie ons over 2 uur weer op zou halen, maar aangezien hij niet echt engels sprak en het 13.00 uur was, besloten we toch maar om 14.00 uur klaar te staan in het geval dat hij ons niet echt begrepen had. Zoveel was er toch niet te zien, alleen rijstvelden en dorpjes, maar dat is niets nieuws meer. Om 14.00 uur was ie er nog niet, dus begonnen we maar een beetje met de monniken die daar liepen te ouwehoeren. Er zat wel steeds een vent bij, maar ja, die zei niet veel en sprak ook niet echt engels. Wij aan de monnik die het meest engels sprak uitgelegd van het misverstand over de tijd van ophalen met de longtailboot, en hij vond het wel grappig. Alleen kwamen we er later achter dat ie er geen snars van had begrepen, want de longtailbootvaarder was dus die vent die er al de hele tijd bij zat! Tja, Roy en ik zijn nog steeds niet goed in gezichten.

De volgende dag zijn we met de scooter naar het Bolaven plateau gegaan. Dat is een berg van 1500 meter hoog met watervallen en heel veel bossen. We hebben in die dag 230 km gereden met ons scootertje waarvan z'n 20 km echt offroad en 3 watervallen gezien waarvan de 2e waterval, Tad Lo, naar Roy z'n schatting wel 50 meter hoog was. Daar stonden we dan bovenaan die waterval, geen railing of niks, je kon er zo vanaf springen. Dat hebben we toch maar niet gedaan. Helaas kon je niet bij de onderkant komen, want daar hadden ze een energiecentrale gebouwd.

De dag daarop zijn we meteen door gegaan naar Champasak. Hier zijn de ruines van Wat Phu. Dit zijn nog de enige overblijfselen van de Khmertijd in Laos. Het is ook het enige wat hier te doen was, de rest van Champasak is echt maar 1 straat met alleen maar lege guesthouses en restaurantjes.

Dus zijn we de dag daarna maar meteen weer doorgegaan naar Si Phan Don of te wel de 4000 eilanden. Onze bus zou ons naar de veerboot van Don Det brengen, het eilandje waar we zouden verblijven. Maar in plaats daarvan bracht hij ons per ongeluk naar de Cambodjaanse grens. Na uit te hebben gelegd dat we daar niet moesten zijn, bracht ie ons over een zeer slechte weg met heel veel modder waar we af en toe van dachten dat we uit moesten stappen om te duwen, toch naar de veerboot. Op Don Det hebben we een mountainbike gehuurd en het eiland Don Det en Don Kon, dat er met een brug aan vast ligt, zo verkend. Dat viel nog niet mee voor mij, Roy had het makkelijker met zijn mountainbike ervaring. Door modderplassen, over paadjes die bezaaid lagen met stenen, een mountainbike waarbij ik niet goed met mijn voeten bij de grond kon, maar het was wel leuk om te doen. Je moet niet vragen hoe we terug kwamen, echt helemaal onder de modder!

Omdat we niet meer genoeg kip hebben om hier nog veel excursies te doen zoals dolfijnen spotten en kayakken en omdat ze geen pinautomaat hier hebben, hebben we besloten om morgen al naar Cambodja te gaan. Gelukkig wil de bus die ons daarheen brengt wel een omweggetje maken naar de grootste waterval van Zuidoost Azie, die hier maar een paar km vandaan ligt..